Τέλος το "Γιωργάκης"! ΜΟΝΟ κύριος Πρωθυπουργός πλέον!

Δεν γνωρίζω εαν υπήρξε κάποιος επικοινωνιολόγος που πρότεινε, όπως επικαλούνται οι πολέμιοι, στον Γιώργο να κατέβει στο λαό ή αποτελεί απόφαση δική του (όπως και να είναι, για τα ελληνικά δεδομένα είναι ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ. Πάντως εγώ πιστεύω ότι ήταν δική του απόφαση αφενός γιατί έχει αποδείξει πολλαπλά ότι έχει τη δύναμη της προσωπικής απόφασης αλλά και γιατί απουσίαζαν οι κάμερες, κι αυτό πρωτοφανές εξίσου) ωστόσο, όλοι μάθαμε χθες ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Γ. Παπανδρέου, συνοδεία του οδηγού του και μόνο, πήγε στο ΙΚΑ Πατησίων και ήρθε σε άμεση επαφή με μια μεγάλη πληγή του λαού αλλά και συνομίλησε με περιοίκους.
ΜΠΡΑΒΟ Γιώργο!!! Είσαι ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός που έχει τη βούληση να μιλήσει με τον πολίτη, που πήγε σε εστία προβλήματος χωρίς τυμπανοκρουσίες και σφουγγοκωλάριους, που είπε μια καλημέρα με τον μέσο ταλαίπωρο Έλληνα. Εγώ έτσι το βλέπω και δεν με ενδιαφέρουν οι επικοινωνιολόγοι. Αυτού του είδους οι κινήσεις είναι ένα από τα μεγάλα ζητούμενα της πολιτικής μας: να κατέβουν οι πολιτικοί στο λαό, να βγουν από τις γυάλες τους και να πάψουν να αποτελούν χρυσόψαρα...
ΜΠΡΑΒΟ Γιώργο για μια ακόμη φορά που δεν φοβήθηκες να ακούσεις αλήθειες. Αλίμονο στους άλλους, όλους τους άλλους, που το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν να θησαυρίζουν, είτε οι ίδιοι είτε οι παρατρεχάμενοί τους. Δεν αναφέρομαι μόνο στην κυβέρνηση Καραμανλή αλλά και στην κυβέρνηση Σημίτη (θυμάμαι, Κυριακή απόγευμα, κατά τις 6, δεν τολμούσες να οδηγήσεις στην εθνική οδό Κορίνθου-Αθήνας γιατί θα περνούσε ο Μεγαλειότατος με τη συνοδεία του από Αγίους Θεοδώρους προς Μαξίμου κι έκλεινε για ώρα ο δρόμος, να περάσει ο Πρώτος μεταξύ Ίσων!
ΜΠΡΑΒΟ Γιώργο, συνέχισε έτσι. Άκουσες τι είπε κάποιος κύριος στις ειδήσεις της ΝΕΤ; Ήταν εκεί πλάι σου, του έσφιξες το χέρι και είπε ότι ακόμη κι αν πολλοί δεν σε ψήφισαν, αν συνεχίσεις έτσι, όλοι θα σε στηρίξουν!
Έλα κι από το Αιγάλεω, πήγαινε σε ένα σχολείο της Αγίας Βαρβάρας, κάνε μια βόλτα από την Ομόνοια (εδώ επ' ουδενί δεν προτείνω πεζή, για κανέναν μετά από κάποια ώρα)... Δείχνεις ότι θέλεις, αποδεικνύεις ότι μπορείς.
Μετά τιμής

Γύπες, κοράκια, πτωματοφάγοι...

Πολίτης: κάθε άνθρωπος που είναι μέλος ορισμένου κράτους με ανάλογες υποχρεώσεις και δικαιώματα.
πολιτικάντης: (μειωτ.)ο πολιτικός που χρησιμοποιεί ευτελή μέσα για να αναδειχθεί (δημαγωγία, ρουσφέτια κλπ) (ορισμοί κατά Γ. Μπαμπινιώτη)
Εφόσον οριοθέτησα σημειολογικά τους ανωτέρω όρους κι επειδή η ταυτότητά μου βεβαιώνει ότι είμαι έλληνας πολίτης, μπορώ, θαρρώ, να προβώ σε σχολιασμό της ευτελούς πολιτική μας ζωής...
Η ΝΔ έχασε στις εκλογές και οι απανταχού φιλόσοφοι, αναλυτές, πολιτικάντηδες, πολιτευτές, βουλευτές και μη εκλεγμένοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι αναλύουν με προσοχή τα στοιχεία και προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τα αίτια της ήττας (μήπως να ζητήσουμε την ανάσταση των Τσάντγουικ και Βέντρις κύριοι της ΝΔ; Αφού αποκρυπτογράφησαν τη Γραμμική Β το 1952 σίγουρα θα αποκρυπτογραφήσουν και τον δικό σας προβληματισμό)...
Το θέμα είναι απλό και η απάντηση εξίσου. Χάσατε επειδή σε χαλεπούς καιρούς προκαλούσαστε τον πεινασμένο και ρακένδυτο λαό (όχι τους φίλους σας που κυκλοφορούσαν με τις Πόρσε στην παραλιακή εν ώρα αιχμής, αυτούς τους "άλλους" που θεωρούσατε ότι με το που θα τους λέγατε δυο κορώνες λαϊκισμού θα έτρεχαν πάλι ξωπίσω σας) με τον πλουτισμό των υπουργών σας και των οικείων σας, με την σατραπική κι αλαζονική συμπεριφορά σας. Γίνατε βασιλικότεροι του βασιλέως, παραπέμπατε σε κόμικ του Γκοσινύ με τον Ιζνογκούντ που ήθελε να γίνει Χαλίφης...
Ευτυχώς, ο λαός σας προσγείωσε γιατί θεώρησε μεγάλη την προσβολή. Χάσατε επειδή επιτρέψατε στη διαπλοκή να διαπρέψει, επειδή επιτρέψατε σε στελέχη σας να απαξιώσουν τον λαό, επειδή πιστέψατε ότι οι φτωχοί είναι κι απαίδευτοι, επειδή θεωρήσατε εαυτούς υπεράνω. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είναι υπεράνω του λαού κι αν δεν υπήρχαμε εμείς θα αναγκαζόσαστε να εργαστείτε (χειρότερη τιμωρία για τον άεργο δεν υπάρχει)!!!
΄Την επόμενη μέρα λοιπόν ο Καραμανλής εισέπραξε όλη την ευθύνη και είναι αλήθεια ότι έφταιξε, έφταιξε που επέλεξε εσάς πλάι του, που επέτρεψε στα λαμόγια να στελεχώσουν το πολιτικό του γραφείο, να τον εκπροσωπούν στο λαό κλπ, κλπ. Και εν λευκή χλαμύδα εμφανίστηκαν οι Σωτήρες, οι Αρχάγγελοι, να αναλάβουν τα ηνία της ΝΔ, να αλλάξουν την ιδεολογία, τις πρακτικές, να γίνουν τιμητές του ΠΑΣΟΚ, να αναστρέψουν το βαρύ πολιτικό κλίμα. Ας δούμε ποιοί:
Σαμαράς. Δοκιμασμένος υπουργός του Μητσοτάκη, έριξε την κυβέρνηση το 1992 και αποχώρησε ιδρύοντας δικό του κόμμα. Οι απανταχού ΝΔκράτες τότε έψαχναν να τον εκτελέσουν. Πριν λίγα χρόνια επέστρεψε κρατώντας χαμηλούς τόνους ως πριν λίγες μέρες που έγινε διεκδικητής του στέμματος. Κατάφερε να βάλει στις λίστες των υποψηφίων παντού δικούς του ανθρώπους, πρώην μέλη της Άνοιξης. Είναι δικτυωμένος. Δόγμα του: Πιστέυει ότι ο λαός ξεχνάει!
Αβραμόπουλος. Σοβαρός και χωρίς να έχει εμπλaκεί σε οτιδήποτε σχετίζεται με σκάνδαλο. Ωστόσο, έφυγε κι αυτός από τη ΝΔ και ίδρυσε δικό του κόμμα. Το μόνο μελανό του σημείο μαζί με το γεγονός ότι, παρά την ταπεινή και περήφανη καταγωγή του, είναι απόμακρος από το λαό.
Μπακογιάννη: Το μισό κόμμα που πρόσκειται στον Μητσοτάκη θα την ψηφίσει. Ελέω πατρός ηγέτιδα. Στο ΥΠΕΞ είχε γιους, κόρες, γαμπρούς, ανήψια. Ο νεποτισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Ψωμιάδης: το παιδί του λαού, ο Ξανθόπουλος της πολιτικής, ο Καζαντζίδης των ΟΤΑ, προσπάθησαν να εμπλέξουν το όνομά του με το Βατοπαίδι, άγνωστο τι έγινε... Πιο δημαγωγός, πιθανόν ο καλύτερος των τεσσάρων.
Δυστυχώς το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο και τα λοιπά αποτελούν τυπική διαδικασία.
Το γεγονός είναι ένα: όταν υπάρχει πτώμα πάντα γύρω του υπάρχουν και οι πτωματοφάγοι που φαγώνονται πάνω του, γύπες, κοράκια, ύαινες. Οι πολιτικάντηδες εμφανίζονται πάντα σε κρίσιμες καμπές. Να θυμηθούμε την ελληνική ιστορία (πάντα διδάσκει και πάντα κάνει κύκλους): όταν διαπιστώθηκε ότι θα ιδρυθεί ελληνικό κράτος το 1825, Μαυροκορδάτος, Κωλλέτης ήρθαν από το πουθενά κι ανέλαβαν την εξουσία.
Κάτι τέτοιο μου μυρίζεται...
Ciao mortali!

ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!

Φίλες και φίλοι, θεωρώντας ότι σχεδόν ένα χρόνο τώρα έχω δώσει το στίγμα περί του τι ζητάω από τα γραφόμενα αυτής της σελίδας (και δεν είναι άλλα από τους προσωπικούς και κοινωνικούς μας προβληματισμούς κι ανησυχίες), σας καλώ να συμβάλλετε στην ανάπτυξή της με την ενεργό συμμετοχή μας. Ζητώ να ενώσουμε τις φωνές μας και να μετατρέψουμε τη σελίδα αυτή σε χώρο ανταλλαγής προβληματισμών (ακόμη κι αν διαφωνήσουμε), κάτι σαν την Αγορά της Αρχαίας Αθήνας (χωρίς εξοστρακισμούς ωστόσο).
Περιμένω τις συμμετοχές σας.
Αλέξανδρος Καρβούνης

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ... ΟΛΙΓΗ!

Επειδή θαυμάζω τον Προπ (κορυφαίος θεωρητικός του παραμυθιού και της δομής του) θα τον θέσω ως βάση των άλλων θεωρητικών, των ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΩΝ της ΝΔ για τη δομή του καταστατικού του κόμματος και λοιπών λειτουργιών του.
Ας βουλιάξουμε λοιπόν νωχελικά στις πολυθρόνες μας κι ας απολαύσουμε το παρακάτω παραμύθι για μεγάλα παιδιά (κατάλληλο για ενήλικες ΜΟΝΟ):
Μια φορά κι έναν καιρό, ο καλός, λευκός Μάγος κατέβηκε με μια μαγική άμαξα με 35.000 άλογα, σε ένα μέρος που το λέγαμε ελληνικό. Πλήθος μαθητών του τον περίμενε εκεί για να του δώσει τα κλειδιά της Μαγικής Χώρας που τα είχαν αποσπάσει από τους μαύρους Δράκους με πολύ αίμα και ξύλο. Ο Λευκός, Καλός Μάγος, πήρε τα κλειδιά, αφού τους ευχαρίστησε για τη θυσία τους και ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ πως ποτέ πια δεν θα επιτρέψει στους δράκους να κυβερνήσουν εκεί. Επειδή όμως οι καλοί είναι και αγαθοί (γι αυτό λέγονται και καλοκάγαθοι), δεν είδαν κάποιους δράκους μεταμφιεσμένους σε μάγους που είχαν μπει ανάμεσά τους και αγκάλιαζαν με στοργή τον Μεγάλο Λευκό.
Μην πολυλογούμε, ο Λευκός με τους μυστικούς δράκους (δεν τους κατάλαβε άραγε;) έφτιαξαν μια νέα Σχολή με πολλούς μαθητές και την ονόμασαν ΝΔ (Νέες Διδαχές). Για να την επισημοποιήσουν, έπρεπε να βάλουν και κάποιους κανόνες. Εκεί οι δράκοι έπαιξαν τον καθοριστικό ρόλο: Έπεισαν τον Μεγάλο Λευκό να βάλει τέτοιους όρους που να μην μπορεί κανείς, πέραν των διαδόχων τους, να γίνει Μεγάλος Λευκός. Έτσι κι έγινε.
Τα χρόνια πέρασαν, ο Πρώτος Μεγάλος έφυγε μακριά και οι μαθητές εξελίχθηκαν κι αυτοί σε Μάγους. Ανάμεσά τους και οι Μυστικοί Δράκοι, οι οποίοι κατάφεραν να βάλουν και τους διαδόχους τους στην ηγεσία των ΝΔ (Νέων Διδαχών) περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να καταλάβουν τη θέση του Μεγάλου Λευκού!
Κι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, δήλωσαν με περισσή ικανοποίηση ότι όλοι οι μαθητές μπορούν να διεκδικήσουν τη θέση αλλά θα πρέπει να πάρουν και 50 δασκάλους (4.500 ήταν όλοι κι όλοι κι αυτοί διορισμένοι από τους Μυστικούς Δράκους) μαζί τους, πράγμα απίθανο και για τον πιο ικανό μαθητή. Είναι κανόνας και συνήθεια, να στηρίζουν οι Δάσκαλοι τους Αφέντες κι όχι τους Μαθητές!
Έτσι, σιγά σιγά, κάποιοι μαθητές κατάλαβαν ότι τόσα χρόνια, κάποιος ή κάτι υπήρχε που αλλοίωνε τον χαρακτήρα της Σχολής με σκοπιμότητα αλλά, ΔΕΝ γινόταν τίποτε άλλο παρά ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΟΛΗ. Λυπημένοι λοιπόν, ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι, με σκυφτό από την ντροπή κι απελπισία κεφάλι, πήραν τον γυλιό τους κι έφυγαν στην Χώρα του Ονείρου, μήπως βρουν εκεί τον Μεγάλο Λευκό και τον πείσουν αν επιστρέψει. Κι έτσι, με αυτά και με εκείνα, έζησαν αυτοί καλά (οι Μυστικοί Δράκοι) και οι μαθητές χειρότερα! Από μακριά, έβλεπαν τα μαύρα σύννεφα πάνω από την αγαπημένη τους Σχολή και κατάλαβαν ότι έρχεται καταιγίδα...

ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ 2009

Ορίστε; ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!
Το νόμπελ Ειρήνης πήγε στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κ. Μπαράκ Ομπάμα. Τελικά κ. Μπαμπινιώτη, στο λήμμα ειρήνη πρέπει να προσθέσετε μια αποσαφήνιση περί εξέλιξης των ηθών και μεταβολής των αξιών. Λόγω και των πενηντάχρονων του Αστερίξ, ας επικαλεστώ λατρευτή φράση του ΄Ιούλιου Καίσαρα: O tempora, o mores!
Δεν γνωρίζω εαν είναι φιλειρηνιστής ο Μπαράκ ή όχι, αυτό που γνωρίζω κύριοι της Σουηδικής Ακαδημίας είναι ότι εν μέσω δύο επίσημων πολεμικών μετώπων των ΗΠΑ δεν είναι δυνατόν να δίνετε το βραβείο στον Πρόεδρό της. Ο Μπαράκ θα μπορούσε να πάρει το βραβείο του 2010 εαν βέβαια είχε ως τότε παύσει τις πολεμικές επιχειρήσεις.
Δεν σχολιάζω περαιτέρω, ο νοών νοείτο.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Αναδημοσίευση επιστολής στον νέο Πρωθυπουργό τη Ελλάδας, κ. Γ. Παπανδρέου

Κύριε Πρωθυπουργέ, Φίλε Γιώργο,
θα αναφερθώ στα προβλήματα της παιδείας όπως τα έχω ανακαλύψει στην πορεία της διατριβής μου στην Ιστορία της εκπαίδευσης αλλά κι όπως τα έχω βιώσει, υπηρετώντας στην εκπαίδευση ως μάχιμος εκπαιδευτικός από το 1994, είτε ως δάσκαλος, είτε ως φοιτητής, μεταπτυχιακός ή Αν. Διευθυντής στα ΙΕΚ επί δυόμιση χρόνια.
Πρωτοβάθμια εκπαίδευση:
Κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί που αν και ανέβασαν το μορφωτικό τους επίπεδο με μετεκπαιδεύσεις, μεταπτυχιακά κι εξομοίωση ωστόσο, ουδέποτε την τελευταία οκταετία είχαν μια ελπίδα για σοβαρή αύξηση που θα τους αφαιρούσε το άγχος τη επιβίωσης, θα τους προσέφερε μια αξιοπρεπή καθημερινότητα και φυσικά, θα αφαιρούσε κάθε εξωσχολική ενασχόληση οπότε, καλύτερη απόδοση στην τάξη. Επίσης να αναφέρω ότι, εάν λάβουμε υπόψη τι δουλειές (χωρίς φορολόγηση, εννοείται, δεν επιτρέπεται επίσημα σε δημόσιο υπάλληλο να εργαστεί πέραν των καθηκόντων του) κάνουν, θα διαπιστώσουμε πόσες θέσεις εργασίας θα αποδεσμεύονταν με μια γενναία αύξηση στους μισθούς. Ασφαλιστές, σερβιτόροι, οικοδομή, πωλητές, μερικές από τις ασχολίες τους. Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας, έχουν εξισωθεί με αυτούς της δευτεροβάθμιας. Τα ωράρια εργασίας όμως διαφέρουν. Οι καθηγητές φτάνουν να εργάζονται το ελάχιστο 16 ώρες την ίδια ώρα που οι δάσκαλοι έχουν ως ελάχιστο τις 21 ώρες. Αυτό το χάσμα πρέπει να γεφυρωθεί με πιο λογικό ελάχιστο για όλους τις 18-19 ώρες. Η επιστημονική κατάρτιση των εκπαιδευτικών πλέον, είναι σε υψηλά επίπεδα κι ωστόσο, με την ανάμιξη των συλλόγων γονέων στην εκπαιδευτική διαδικασία και την ατιμωρησία της παραβατικότητας καθώς και την απαξίωση του προσώπου του δασκάλου σε πολλές περιπτώσεις, η μαθησιακή διαδικασία μετατρέπεται σε μια υποχρέωση που δεν μας αφορά το αποτέλεσμα παρά το χρονοδιάγραμμα. Η διδακτέα ύλη είναι τεράστια με αποτέλεσμα τα παιδιά να κουράζονται, συνεπικουρούμενη η κόπωση αυτή και από τα απωθημένα των γονέων να κάνουν το παιδί τους ότι δεν έγιναν αυτοί (αθλητή, ποδοσφαιριστή, μουσικό κλπ) παραγνωρίζοντας βασική αρχή του Χάρτη των Δικαιωμάτων του Παιδιού: το παιδί ΠΡΕΠΕΙ να παίξει, να κοινωνικοποιηθεί με το παιγνίδι, να ωριμάσει, να ψυχαγωγηθεί από αυτό. Με τα Αναλυτικά Προγράμματα και τη στάση (από άγνοια) των γονέων, καταπατούνται βασικά δικαιώματα των παιδιών (τα οποία δεν κατανοούν ώστε να τα καταγγείλουν). Αυτό που προτείνω λοιπόν είναι να αλλάξουν τα Α.Π. και η κατάρτισή τους να ανατεθεί σε μάχιμους εκπαιδευτικούς κι όχι καρεκλοκενταύρους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ή των Πανεπιστημίων που το μόνο που τους αφορά είναι το ΠΟΣΗ είναι η ωριαία αποζημίωση της Επιτροπής και πόσα τελικά θα πάρουν και όπου τα μόνα βιώματά τους από σχολική τάξη είναι αυτά της παιδικής τους ηλικίας. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό: ο ρόλος του σχολείου. Το δημοτικό σχολείο δεν είναι Baby parking (θεώρησα καλύτερο τον αμερικάνικο χαρακτηρισμό) αλλά, όπως αναφέρει και ο καθηγητής μου Χ. Κωνσταντίνου, ένας κοινωνικοποιητικός οργανισμός, ένα κοινωνικό υποσύστημα που διοικείται, διέπεται από νόμους για τη λειτουργία του, έχει σκοπό, όργανα να τον υπηρετούν και γενικότερα, είναι η κοινωνία μας σε μικρογραφία. Να σταματήσει λοιπόν η απαξίωση του σχολείου. Να γίνει αντιληπτό ότι επιτελείται έργο και δεν είναι ο χώρος που αφήνουν το πρωί οι γονείς τα παιδιά τους.
Δευτεροβάθμια εκπαίδευση:
Θα αναφερθώ μόνο στα γιγαντιαία προβλήματα. Τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν. Είναι το κομμάτι εκείνο της εκπαίδευσης όπου το παιδί μετατρέπεται σε έφηβο, ένα μέρος της ενηλικίωσης με τρομερές αλλαγές στην ψυχοσύνθεση των παιδιών, στο σώμα, γενεσιουργός αιτία πολλών ψυχολογικών προβλημάτων κι εξάρσεων. Οι καθηγητές ωστόσο, επιστημονικά είναι ανέτοιμοι να αντιπαρέλθουν τις αλλαγές αυτές. Ουδέποτε είχαν παιδαγωγική και ψυχολογική κατάρτιση από τα πανεπιστήμιά τους. Πήγαν να εργαστούν στην εκπαίδευση με μόνο εφόδιο την επιστημονική κατάρτιση στο γνωστικό τους αντικείμενο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση των σχέσεων, την απαξίωση του σχολείου ως θεσμού και την υποκατάστασή του από το φροντιστήριο. Ειδικά στο Λύκειο, τα παιδιά φοιτούν στο σχολείο μόνο για τη συνέχεια της ύλης και τις απουσίες. Η πραγματική μαθησιακή διαδικασία λαμβάνει χώρα στο φροντιστήριο. Γιατί; Επειδή το χάσμα επιστημονικής-παιδαγωγικής κατάρτισης είναι τεράστιο, η αντιπαλότητα μεταξύ καθηγητών-μαθητών, οδηγεί σε ρήξη και πιθανή ανατροπή. Οι μαθητές απαξίωσαν τους καθηγητές κι αυτοί με τη σειρά τους απαξίωσαν το ίδιο το σχολείο. Εφόσον το Λύκειο (αλλά και το δημοτικό και Γυμνάσιο) είναι συνδεδεμένα με την κοινωνική προσδοκία και την επαγγελματική αποκατάσταση κι όσο οι καθηγητές θα απέχουν από τα ουσιαστικά τους καθήκοντα, η θλίψη στην δευτεροβάθμια θα μεγαλώνει και οι τσέπες των πολιτών θα αδειάζουν. Προτείνω την Παιδαγωγική επιμόρφωση των υπαρχόντων καθηγητών και την εισαγωγή στις καθηγητικές Σχολές σειράς Παιδαγωγικών μαθητών, διδακτικών μεθοδολογιών και Ψυχολογίας. Την απεξάρτηση του σχολείου από την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια. Την αλλαγή των Α.Π. Μια εκστρατεία ενημέρωσης των γονέων και των μαθητών περί της ουσίας του σχολείου. Γιατί να καίνε ή να σκίζουν τα βιβλία; Θυμίζει Γερμανία του 1936. Αξιολόγηση σε όλους τους κλάδους της εκπαίδευσης από επιστήμονες εκτός σχολικής κοινότητας. Να αξιολογείται το ψυχολογικό προφίλ των εκπαιδευτικών. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε άτομα με ψυχοπάθειες τα οποία διδάσκουν στα παιδιά μας. Επίσης, να μην μονιμοποιείται κανείς εάν πρώτα δεν υπάρχει βεβαίωση για την ψυχολογική του ακεραιότητα. Θεωρώ ότι και στην επιλογή στελεχών, πρέπει να υπάρχει ψυχολογική αξιολόγηση.
Κάτι επίσης σημαντικό:
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ από τις Διευθύνσεις και τα Γραφεία εκπαίδευσης οι όμορφες, είναι αλήθεια, συναδέλφισσες 25-42 ετών και να πάνε στα σχολεία τους. Εάν είναι να απασχοληθούν εκπαιδευτικοί στα Γραφεία, ας είναι μεγάλων ηλικιών, να ξεκουραστούν από την τάξη. Δεν λέω, είναι ωραίο να έχει τρεις όμορφες παρουσίες ο κάθε προϊστάμενος στο γραφείο του, αλλά οι νέοι είναι αυτοί που έχουν καλύτερη κατάρτιση και περισσότερη διάθεση. ΑΣ ΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!
Για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση θα επανέλθω. Οι παρατηρήσεις μου αυτές και οι επισημάνσεις, είναι θαρρώ στη σκέψη πολλών συναδέλφων. Σας τις διατυπώνω και ευελπιστώ να φανούν χρήσιμες για μια παιδεία του αύριο όπου τα προβλήματα δεν μπορούν να περιμένουν τις εξελίξεις, όπου το ελληνικό σχολείο οφείλει να μετατραπεί σε διαπολιτισμικό, όπου ο έλληνας εκπαιδευτικός πιθανόν να χρειαστεί να συνυπάρξει και με «ξένο».
Μεγάλη μου τιμή που μπορώ και γράφω τις σκέψεις μου στον Πρωθυπουργό τη Ελλάδας. Φιλικά Αλέξανδρος Καρβούνης