ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΡΕΜΑΛΙΑ!!!

Διάβασα ένα άρθρο στο tro-ma-ktiko και πράγματι, για μια ακόμη φορά, γελάω με την ηλιθιότητα και την ασχετοσύνη κάποιων που είχαν, ως φαίνεται, όραμα την πρόσληψή τους στο Δημόσιο αλλά δεν τα κατάφεραν και τώρα, το κατηγορούν...
Έγραφε λοιπόν ο εν λόγω, ο οποίος μάλιστα, δήλωνε ότι στηρίζει την Κυβέρνηση, ότι οι δάσκαλοι κάθονται τρεις μήνες κι επικροτεί που η πρώην Επίτροπος θέλει να το μετατρέψει σε ένα μήνα. ΑΠΑΝΤΩ: Ηλίθιε συμπατριώτη του ιδιωτικού τομέα, που παίρνατε τις επιδοτήσεις και τις κάνατε Πόρσε και Σ/Κ στη Μύκονο, ποιός σου είπε ότι έχουμε 3 μήνες άδεια; Απλά, επειδή κλείνουν τα σχολεία, είμαστε στη διάθεση της Υπηρεσίας άσχετε...
Εκτός κι αν πρέπει να κάνουμε baby sitting στα παιδιά του κάθε γελοίου σαν εσένα αγράμματε!
Η Παιδαγωγική είναι Επιστήμη της Αγωγής ξέρεις... κι αν δεν ξέρεις, να ξαναφοιτήσεις στο ΙΕΚ που πήγες.. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ από αυτούς που ασχολούνται καθημερινά με τα παιδιά όλων σας.
Εσείς δεν μπορείτε να περάσετε 3 ώρες την ημέρα με ένα παιδί κι εμείς ξοδεύουμε δημιουργικά, 6 ώρες καθημερινά με 20-25 παιδιά ταυτόχρονα. Εσείς μας τα στέλνετε μουτρωμένα και θλιμμένα κι εμείς σας τα επιστρέφουμε χαμογελαστά. Θέλετε κι άλλα;
Δεν άκουσα, συγγνώμη κύριε, ποιός είστε; (άντε να ακούσουμε και λίγο Στανίση τώρα...)

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΩΡΕ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

Έλεγα πως θα συνεχίζαμε τον αιώνιο ύπνο της παθητικότητας, του smartphone και των τριήμερων στα χαζονήσια των δήθεν αλλά, προς μεγάλη μου χαρά βλέπω ότι ξυπνήσαμε από το λήθαργο δεκαετιών! Είναι η χειρότερη μορφή επανάστασης αυτή που ξεκίνησε. Χωρίς κραυγές αλλόφρονων εκολλαπτόμενων πολιτικών -Πατέρων του λαού, χωρίς τα πανό των συνδικαλιστικών παρατάξεων βάσης, χωρίς τον ξύλινο λόγο των τηλεβοοφερόντων (ντουκουκοφόροι το λαϊκότερον).... Απλοί πολίτες χαζεύουν άλλους, απλοϊκούς πολίτες- οπλίτες (βλ. ΜΑΤ-ΕΚΑΜ-δικά μας παιδιά, εξακόσια πέρνουνε και τον κόσμο δέρνουνε...), φωτογραφίζονται μαζί τους, σε λίγο θα βάζουν και τριαντάφυλλα στις μάσκες και τις ασπίδες, η ηρεμία σε όλο της το μεγαλείο. Κρύφτηκαν τα ποντίκια, οι αρουραίοι, τα παιδιά των απλών υπαλλήλων που με τη δουλειά τους έχτισαν βίλες ως υπουργοί, κρύφτηκαν οι "μαζί τα φάγαμε: εγώ τα έφαγα όλα κι εσείς βλέπατε, πεινάλες!", εξαφανίστηκαν αυτοί που για τα παιδιά τους έκαναν αιματηρές οικονομίες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, αυτοί που θα μας έσωζαν αλλά προτίμησαν την ασφάλεια του PLAYSTATION...
Βγήκαμε λοιπόν έξω εμείς, οι καταφρονεμένοι, οι Χατζηαβάτηδες της εξουσίας, τα τσιράκια του εκάστοτε Μαυρογιαλούρου, θυμηθήκαμε πως έχουμε φωνή και... όσο έχω φωνή θα σου τραγουδάω...
ΑΝ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ όμως το τραγούδι μας; Τι γίνεται τότε;
Να με θυμηθείτε... Ο πρώτος που θα κάνει το ατόπημα να σηκώσει γκλοπ ή να σπρώξει κάποιον από εμάς επειδή θα του φανεί αδύναμος, θα καταφέρει να μπει στο πάνθεο των ηλιθίων: Οι πυρηνικές βόμβες δεν είναι επικίνδυνες αν δεν οπλιστούν, μπορείς να παίξεις μαζί τους, να τις κλωτσήσεις, να τις βάψεις σε ότι χρώμα θες... Αν όμως οπλιστούν, οι μεγατόνοι ισχύος είναι ανυπολόγιστοι.
Το ΝΟΥ ΣΑΣ μπλε ανθρωπάκια: μπορείτε να βλέπετε αλλά μην αγγίξετε. Γιατί τότε, ή θα ενωθείτε με το πλήθος ή αυτό θα σας καταπατήσει.Απέναντί σας δεν είναι οι φίλοι σας κουκουλοφόροι που παίζετε στις αλάνες, είναι η ΗΠΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ενός ολόκληρου λαού που αφυπνίζεται κάθε λεπτό που περνάει.
Λέτε ΩΡΕ να ξεκίνησε η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ κι εγώ είμαι ακόμα εδώ και γράφω;
Πάω, να προλάβω το πανηγύρι της Δημοκρατίας, μετά από χρόνια τη βλέπω, να πετιέται!