ekloges... ΕΚΛΟΓΕΣ

Αναρωτιόμουν πραγματι, τι θα έχουμε πλέον να ασχοληθούμε ως θέμα επικαιρότητας καθώς, οι δημοσκοπήσεις είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο των διαπλεκομένων συμφερόντων και ως τούτο, απαξιούμε να τις ελέγχουμε. Και να! βρήκα κάτι, κάτι πολύ "ζουμερό", ανατροφοδότη φοβιών από το παρελθόν κι εφαλτήριο για νέα "λαμόγια" (δεν το λέω εγώ, ο πρωθυπουργός το είπε) να φάνε, να πιούνε και νηστικοί να... κοιμηθούμε!
Καθώς έτσι έχουσιν τα πράγματα, είτε, ως νέος Καρυωτάκης, θα πάω στην Πρέβεζα να φουντάρω την αφεντομουτσουνάρα μου είτε, πιο λογικό νομίζω, θα αγοράσω πίσσα και πούπουλα και θα περιμένω σε καμιά γωνία τους Μαυρογιαλούρους...
Πάλι θα έρθουν οι ίδιοι και οι ίδιοι (άντε και κανένα νέο μοντέλο ξαπλωτά σκεπτόμενο) και θα διεκδικήσουν με την ανοησία τους και τα ψεύδη τους, τον ψόφο μας! Όχι ότι δεν υπάρχουν επιλογές αλλά δεν έχουμε εμείς το δικαίωμα επιλογής, αυτοί όμως, έχουν το δικαίωμα επιβολής προσώπων!!! Θα αρχίσει ο μαραθώνιος εισαγωγής στις λίστες υποψοφίων, θα αναβιώσουν παλιές καλές "φιλίες-συμμαχίες" αλλά το χειρότερο... οι γονείς και οι θείοι θα βάλουν τα τέκνα τους και τα ανήψια τους! Βλέπετε, ζούμε στη χώρα της μηλιάς και ως τέτοια, κυρίαρχο ρητό μας είναι: το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Ακόμη δηλαδή κι αν πέσει παραπέρα, για να μην χαλάσει η παράδοση και σπάσουν οι δεσμοί αίματος μεταξύ οικογένειας κι εξουσίας, κάποιος εντεταλμένος θα πάρει το παρασυρμένο μήλο και θα το βάλει κάτω από τη μηλιά!
Ανάμεσα σε δέκα εκατομμύρια Έλληνες, υπάρχουν μόνο δέκα οικογένειες που βγάζουν πολιτικούς εδώ και δύο αιώνες. Επιτρέπουμε σε λίγους ρατσιστές (γιατί τέτοιοι είναι) να αποφασίζουν για την τύχη ενός ολόκληρου λαού. Ποιοί; Αυτοί που δεν γνωρίζουν μέσα από τα κάστρα τους πως ζει ο λαός! Αυτοί που χρησιμοποιούν εμάς για εργάτες και περιστοιχίζονται από τους υποταγμένους και λάγνους κηφήνες για να διασφαλίσουν τα δήθεν κεκτημένα των νέων βασιλισσών που εκκολάπτουν στις κυψέλες τους.
Θα δούμε λοιπόν τους υιούς και τις κόρες (αλλιώς, τα παιδιά και τα κορίτσια) των μεγάλων πολιτικών μας (σε ηλικία μεγάλων, εννοείται) να στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια των δύο μεγάλων κομμάτων αλλά και βαφτιστήρια, ανήψια, εγγόνια (αυτά σε μικρότερο αριθμό)να διεκδικούν μια θέση στο Κοινοβούλιο. Έτσι η ιστορική συνέχεια είναι εξασφαλισμένη και η οικογενειακή περιουσία δεν θα κινδυνεύσει από τυχόν άστοχες επιχειρηματικές κινήσεις (o tempora, o mores)!
Εμείς; Τι θα κάνουμε οι πολλοί εμείς; Θα σφαχτούμε για μια ακόμη φορά για το αν η δεξιά είναι καλύτερη ή όχι από την αριστερά, θα τρέχουμε από εκλογικό κέντρο σε εκλογικό κέντρο να φιλάμε τα χέρια των υποψηφίων, θα χειροκροτάμε ως μαριονέτες σε κάθε πρόταση που θα προσπαθούν να αρθρώσουν διαβάζοντας τα κείμενα άλλων και τελικά, την Κυριακή των Απόκρεω-εκλογών, θα πάμε να ψηφίσουμε και να κοιμηθούμε με την ηδονή της νίκης, ως σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα κι όχι για το μέλλον μας την επόμενη τετραετία!
Καημένε Έλληνα, ανόητε και μικροπρεπή Έλληνα, ξύπναααααααααααααααααααααααα!
Δεν σε μεγάλωσαν οι γονείς σου γα να υποταχθείς σε 300 δικηγορίσκους (οι πραγματικοί δικηγόροι εργάζονται στα δικαστήρια, βλ. Λυκουρέζος, λαμπρό παράδειγμα ήθους, πολιτικού και κοινωνικού), οικονομολόγους, δημοσιογράφους, άεργους ή ανεπάγγελτους (υπάρχουν και οι λίγοστές λαμπρές εξαιρέσεις).
Στην αρχαία Ελλάδα, όλοι οι πολίτες είχαν λόγο. Στη νεώτερη Ελλάδα, αν και τυπικά έχουμε λόγο μέσω του βουλευτή μας, ουσιαστικά ποτέ μετεκλογικά δεν μεταφέρει τις απαιτήσεις και τις τάσεις των ψηφοφόρων. Αν μπορεί κάποιος, ας αποδείξει το αντίθετο! Θα επανέλθω,
ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΡΙΑ